Treść

Na przestrzeni dziesięcioleci nie tylko zmieniły się normy społeczne, ale również wzrosła świadomość mieszkańców naszego kraju zagrożeń o podłożu seksualnym na jakie narażone są dzieci. Wciąż jednak niezbędne jest zgłębienie tematu, gdyż zjawisko wykorzystywania seksualnego nieletnich bywa nierzadko niedostrzegane lub wypierane ze świadomości dorosłych na co zwraca uwagę Państwowa Komisja do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15.

Wykorzystywanie seksualnie dzieci (nieletnich) to nie tylko krzywdzenie ich na tle seksualnym przez osoby dorosłe, ale również przez starszą młodzież. Nie sprowadza się wyłącznie do kontaktu seksualnego. Jest nim każda inna sytuacja, w której dorosły lub starszy kolega lub koleżanka obnaża swoje narządy płciowe przy dziecku, namawia nieletnią osobą do brania udziału w czynnościach o charakterze seksualnym, prezentuje dziecku pornografię lub wykorzystuje dzieci do produkcji pornografii dziecięcej.

Wykorzystywanie seksualne nieletnich do 15. roku życia, stanowiące przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności od 2 do 12 lat, powoduje u ofiar skutki, z których pierwsze są dostrzegalne natychmiast, ale inne mogą objawiać się dopiero w późniejszym wieku, nierzadko nawet w okresie dorosłości. Zalicza się do nich nie tylko depresję, zespół stresu pourazowego, zaburzenia lękowe, ale właśnie także naruszenie prawidłowego rozwoju seksualnego, skłonność do wykorzystywania dzieci w wieku dorosłym. Molestowanie seksualne przez członka rodziny jest formą kazirodztwa, które może spowodować poważniejsze i długoterminowe urazy psychiczne.

Wśród licznych instytucji, organizacji i stowarzyszeń, które działają w Polsce na rzecz ochrony dzieci jest Państwowej Komisji ds. Pedofilii (PKDP), nazywająca siebie również Państwową Komisją do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15. Kieruje się dobrem osób, które jako dzieci cierpiały na skutek czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. Ma na względzie ich ból, poczucie osamotnienia oraz traumatyczne przeżycia, które oddziałują również w ich dorosłym życiu. Uwzględnia powinność uczynienia zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, jako wyraz przekonania, że żadne działania skierowane przeciwko wolności seksualnej i obyczajności dzieci, mimo upływu lat, nie mogą być chronione tajemnicą, ani nie mogą ulec zapomnieniu. Działa dla ochrony czci, praw i godności osób poszkodowanych. Jej członkowie podkreślają, że „winny jest sprawca, ale także każdy, kto wie, ale nie reaguje”, gdyż dziecko, które nie widzi wsparcia i pomocy z zewnątrz, nie widzi szans na ratunek. Tymczasem z pierwszego raportu PKDP wynika, że ofiarami przemocy seksualnej w naszym kraju padały najczęściej dzieci w wieku 13-15 lat (49%) i 7-12 (41%) lat. W okresie popełnienia czynu 76% skrzywdzonych dzieci przebywało w swoim domu, pod opieką rodziców. Niestety w 54% przypadków nikt z najbliższego otoczenia (rodzice, nauczyciele, krewni) nie zauważył nic niepokojącego – to dziecko samo ujawniło informację, borykając się często z brakiem zaufania dorosłych, pretensjami, negatywną oceną swojego zachowania. A przecież czyn zabroniony popełnił dorosły. On jest winny i odpowiedzialny za to co się stało, za każdy akt skrzywdzenia dziecka. W żadnym wypadku winnym tzw. złego dotyku nie jest dziecko.

            Państwowej Komisji zależy na tym, aby ten przekaz zapisał się w społecznej świadomości. Zdaniem jej członków, należy w większym stopniu zwrócić uwagę na dziecko, płynące od niego sygnały i nie lekceważenie tego co jest przez nie zgłaszane. Celem jest jak najszybsza pomoc tym, które zostały skrzywdzone. Stąd PKDP realizuje obecnie kampanię społeczną „#Rozmawiaj#Reaguj”, która ma uświadomić dorosłym jak poważnym zjawiskiem jest wykorzystywanie seksualne dzieci i jak nie bagatelizować sygnałów wysyłanych przez ofiary, które często boją się lub wstydzą mówić o traumie jakiej doświadczyły. - Gdy zauważysz, że dziecko jest, m.in.: przygnębione i zlęknione, izoluje się, ma problemy w szkole i niską samoocenę, to: rozmawiaj, słuchaj, uwierz i reaguj – apeluje PKDP, które zachęca do zapoznania się z występującymi w świadomości społeczeństwa mitami i zestawienia ich z faktami. Zamieszczono je w prezentacji "Nie wybaczysz sobie".

Wojciech Ciomborowski