Treść

W niedzielę, 17 października 2010 roku na Placu Św. Piotra w Rzymie odbędzie się Msza Święta kanonizacyjna błog. Stanisława Kazimierczyka zwanego Sołtysem, który ogłoszony zostanie świętym. Błog. Stanisław Kazimierczyk odegrał szczególną rolę w historii Suchej Beskidzkiej. To właśnie za jego przyczyną, Piotr Komorowski Starosta Oświęcimski, właściciel Suchej w latach 1608 - 1640, doznał cudownego uzdrowienia z choroby oczu i jako wotum dziękczynne, dokonał fundacji Parafii Suskiej, łożąc na budowę starego kościoła (1613-1614), klasztoru (1624) oraz zespołu siedmiu kaplic  - (1624 - 1630).

Tak ten fakt opisał  S. Ranotowicz w dziele: "Miasta Kazimierza, sąsiedniego stolicy krakowskiej, początek, a poza tym opisanie erekcji kościołów i fundacji zakonów, także kolejność, życie i czyny prepozytów konwentu kanoników regularnych laterańskich św. Aiugustyna przy kościele Najświętszego Bożego Ciała" .
„(…)czasu iednego będąc bardzo chory, osobliwie na oko, które mu było z głowy wyszło na wierzch, że go podwiązywać musiał (…), będąc w Krakowie w kamienice swoiey, we śnie, pokazał się mu Błog. Stanisław Kazimierczyk w habicie swoim zakonnym, a ocknąwszy się poznał, że się mu zaraz na zdrowiu polepszyło. Zaraz nazajutrz kazał się nieść ieszcze słaby do grobu iego, a tam odprawiwszy swoje nabożeństwo, począł mówić strony fundacyiey z X. proboszczem Bożego Ciała, Marcinem Kłoczyńskim, a gdy się   umówili, zł. 9 tysięcy zapisał na  majętności swoiey w Suchy  na wyderkauf y klasztor zmurował z kaplicami”.

Dokładne daty budowy kościoła, która rozpoczęła się 29 marca 1613 roku, a zakończyła 15 czerwca 1614 roku zostały umiejscowione na tablicy fundacyjnej, osadzonej w szkarpę akcentującą oś fasady świątyni. Napis umieszczony pod kartuszem Korczak, wymienia godności fundatora. Inicjały: P (Piotr) K (Komorowski) H (Hrabia) L (Liptowski) i O (Orawski) potwierdza fakt, że został on wykonany przed 1616 roku, w którym to Piotr Komorowski otrzymał godność Starosty Oświęcimskiego. Całość założenia fundacyjnego została przedstawiona na obrazie wotywnym, który Piotr Komorowski sprawił w 1630 roku do grobu błog. Stanisława Kazimierczyka w Kościele Bożego Ciała.  

W dniu 12 grudnia 1624 roku, suski kościół został konsekrowany przez biskupa sufragana krakowskiego Tomasza Oborskiego i przyjął wezwanie Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Do obsługi nowo utworzonej Parafii, Komorowski sprowadził do Suchej kanoników regularnych laterańskich z kościoła Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu. Komorowski zastrzegł sobie, że w ufundowanym przez niego kościele mogą spocząć członkowie tylko jego rodziny. I tak też się stało. Spoczął on pod prezbiterium świątyni z drugą małżonką Marianną  z Bnińskich oraz z bratem Mikołajem (zm. 1633 r.).

W Sali Rycerskiej suskiego zamku znajduje się wizerunek Piotra Komorowskiego, przedstawionego jako fundator Parafii Suskiej. Jest to wierna kopia oryginału nieznanego artysty z ok. 1630 r., (aktualnie umieszczonego w wirydarzu klasztoru Ks. Kanoników Regularnych Laterańskich w Krakowie), którą w 2008 roku wykonał Rafał Lenart, Specjalista ds. wystaw w Muzeum Miejskim Suchej Beskidzkiej. Drugi nieco mniejszy wizerunek Piotra Komorowskiego znajduje się w Sali ekspozycyjnej Muzeum Miejskiego Suchej Beskidzkiej. W 2014 roku suska Parafia będzie obchodzić rocznicę 400. lecia istnienia.

BW

Błog. Stanisław Sołtys zwany Kazimierczykiem
Urodził się 27 września 1433 r. w Kazimierzu, wówczas osobnym mieście pod Krakowem. Jego ojciec był tkaczem. Pełnił również funkcję rajcy miejskiego. Stanisław ukończył teologię na Akademii Krakowskiej. W 1456 roku wstąpił do klasztoru Kanoników Regularnych Laterańskich przy kościele Bożego Ciała w Krakowie. Klasztor ów został założony na specjalne życzenie błogosławionej królowej Jadwigi. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1462/1463?), przełożeni zlecili mu pełnienie urzędu oficjalnego kaznodziei i spowiednika, a w klasztorze funkcji mistrza nowicjatu, lektora i zastępcy przełożonego. Powierzonym obowiązkom poświęcił się bez reszty. Był przy tym wierny regule i przepisom zakonnym. "Dla wielu był przewodnikiem na drogach życia duchowego" - powiedział o nim Jan Paweł II. Prowadził intensywne życie kontemplacyjne, a zarazem jako znakomity kaznodzieja skutecznie oddziaływał na swoich słuchaczy. Zbliżał ich do Pana Boga nie tylko słowami prawdy, ale również przykładem życia i miłosierdziem wobec bliźnich. Bardzo troszczył się o chorych i biednych, usługiwał im z miłością. Często oddawał część własnego pożywienia potrzebującym. Wiele czasu spędzał na modlitwie, żywił gorące nabożeństwo do Męki Pana Jezusa, czcił Matkę Najświętszą i uważał się za Jej "wybranego" syna. Szczególną pobożnością otaczał swojego patrona, pielgrzymował na jego grób raz w tygodniu. Wyróżniał się szczególną czcią do Najświętszego Sakramentu. W kazaniach podkreślał, że największą wartością każdego chrześcijanina w życiu codziennym jest Msza Św. i przyjmowanie Komunii Św. po należytym przygotowaniu i z dziękczynieniem klasztorze przeżył 33 lata . Zmarł 3 maja 1489 r. w wieku 56 lat w opinii świętości. Pochowano go pod posadzką kościoła Bożego Ciała, zgodnie z jego pokorną prośbą, by wszyscy go deptali. Już w rok po śmierci księdza Stanisława sporządzono spis 176 nadzwyczajnych łask uzyskanych dzięki jego orędownictwu. W kościele Bożego Ciała znajduje się obraz (z 1628, dzieło Łukasza Porębskiego), zwany "Felix saeculum Cracoviae" (Szczęśliwy wiek Krakowa), na którym znajduje się wizerunek bł. Kazimierczyka pośród 4 świątobliwych mężów: św. Jana Kantego, bł. Szymona z Lipnicy, Michała Giedroycia i Świętosława Milczącego. Elewacja relikwii błog. Stanisława odbyła się w 1632 r. W dniu 18 kwietnia 1993 roku, podczas uroczystej Mszy świętej beatyfikacyjnej Jan Paweł II dokonał potwierdzenia kultu księdza Stanisława Kazimierczyka i zaliczył go do grona błogosławionych. Wspomnienie liturgiczne bł. Stanisława Kazimierczyka, prezbitera obchodzonej jest 5 maja.